مکان: عشایر بختیاری
شاخصه: شاخهای از عشایر ایران زمین
عشایر بختیاری مفهومی از رشادت، سلحشوری، جنگاوری و انس و وابستگی با طبیعت را زنده میکنند. کوچ واژهای که حزن و اندوه جدایی از زیستگاه قبیله را در خود دارد و اساس زندگی عشایر بختیاری را میسازد.
امروز موعد سفر به قلب دامنههای رشته کوه زاگرس و مهمانی در سیاه چادرهای عشایر بختیاری است. قوم شجاعی که تجملات زندگی را در یک سیاه چادر بهعنوان سقف معنا میکنند. مردمان بیادعایی که کوچ را مبنا و مهمترین اصل هستی عشایر میشمارند. عشایر بختیاری، مردمانی هستند که با خوب و بد طبیعت سازگاری یافتهاند. آنان که سیل غارتگر، آفتاب سوزان، طوفان ویرانگر و هزاران عامل مخرب دیگر در طبیعت را با دلاوری و شجاعت پشت سر میگذارند. اما باز هم دل به سفر و کوچ میسپارند.
از عشیره تا عشایر بختیاری
عشیره در معنای لغوی شامل قبیله و طایفه است. اما عشایر شامل آن دسته از افرادی هستند که به عشیره وابسته هستند. مکان زندگی عشایر بختیاری اغلب در خوزستان، زاگرس میانی از جمله چهارمحال بختیاری و حتی اصفهان است. معیارهای زندگی عشایر بختیاری، با زندگی پیچیدهی شهرنشینی و حتی زندگی سادهی روستایی مغایر است. عشایر بختیاری با دامداری امرار معاش کرده و حتی مبنای کوچ آنان نیز بهخاطر دامها و یافتن چراگاه و مراتع سرسبز شکل میگیرد.
مال کَنون عشایر بختیاری
مال کَنون نام مسلکی قدیمی است که ریشه در پیکره و تاریخ عشایر بختیاری دارد. مال بهمعنای مجموعه سیاه چادرهای هر عشیرهست که نشاندهندهی آبادانی و خرمی است و کَنون یعنی از جا کنده شدن. هر عشیرهای ابتدا با بزرگ قوم خود هماهنگیهای لازم را به عمل میآورد. سپس افراد طایفه و ایل خود را دور هم جمع میکند و آوازی از درد و اندوه آغاز میکند. غم شروع سفری دیگر و داغ از فراغ زمینی که در آن زندگی میکرد. در راه سفر افراد ناتوان به همراه کودکان و زنان بر اسب سوار میشوند.
اما مردان جوان با سلاحهای سرد و گرم به مراقبت از گله و افراد عشیره میپردازند. بهتر است بدانید که زمان کوچ در دو فصل از سال، یکی کوچ به ییلاق در اوایل بهار و دیگری با شروع گرما به سوی نواحی سردسیر و کوچ به قشلاق و مناطق گرمسیری همزمان با آغاز پاییز است.
فعالیتهای عشایر بختیاری
بنیاد فعالیت گروه عشایر بختیاری بر دامداری و تهیهی لبنیات، گوشت و پوست استوار است. اما زنان عشایر این اقلیم با سرانگشتان هنرمند خود در تولید قالی، سیاه چادر، گلیم، جاجیم و همینطور لباسهای بافتنی، نقش مهمی را ایفا میکنند. فراموش نکنید که در سفر به این منطقه به یادگار از هنرهای دستی عشایر بختیاری چیزی به عنوان سوغات بخرید.
لباس ایل بختیاری
بانوان و دختران عشایری در مناسبتهای گوناگون همچون عروسی، زمان کوچ و غیره اغلب لباسهایی از پارچههای رنگارنگ و شاد را ترجیح می دهند. لباسهای زیبای آنان مانند لچک، پیراهن، شلوار قری و غیره جلوهای دلچسب و پوششی همراه با راحتی دارد. شما خواهید دید که لباس مردان عشایر بختیاری نیز این راحتی و زیبایی را نشان میدهد. بالاپوش مردانه که از پشم گوسفند تهیه شده چوخا یا چوقا نامیده میشود. شلوار دبیت، شال، گیوه و چیزهایی از این دست همه نشان از فرهنگ اصیل و بومی عشایر بختیاری دارد.
گذر از تپههای سرسبز، درههای عمیق و قلهی بلند زردکوه در قلب زاگرس، با همنوایی آواز خوش پرندگان بر درختان بلوط و تماشای میوهی کوچک و ترش مزهی کلخنگ در شیار سنگها، بسیار زیباست. در کشاکش این هیجان، صمیمیت و صفای باطن مردمان بختیاری بسیار تماشایی است.
برای بازدید از زندگی سراسر شور و صبورانهی عشایر بختیاری با کلوت همسفر شوید و هیجان رفتینگ را به آشنایی با فرهنگ زندگی عشایری پیوند بزنید.
همسفر با کلوت، هیجان تور رفتینگ را در رفتینگ رودخانهی زایندهرودِ کلوت تجربه کنید.