مکان: رود شور و بلورهای نمکی
شاخصه: جاذبهی طبیعی در دل کویر
وقتی حرف از کویر و بیابان میشود؛ کمتر کسی تصور وجود رودخانه و حتی برکه را در کویر میکند. جالب است بدانید میان دنیای شگفتانگیز و جاودانِ بیابان لوت، رودی جریان دارد که نام خود را از طعم شورَش گرفته و «رود شور» نام دارد. این رود برای رسیدن به بیابان لوت، راه زیادی را پیمودهاست.
رودشور، رگِ حیاتِ کویر بوده و جدایی از لوت را با سفر به کوههای بیرجند، واقع در خراسان جنوبی تا میانههای چالهی لوت جبران کرده است. این رودِ شور در مسیر خود، نمک زیادی را همراه خود میآورد و رفتهرفته بر مقدار آن اضافه شده و تا رسیدن به لوت مرکزی، به بالاترین حد شوریِ خود خواهد رسید. اینجاست که بیشتر به وجهتسمیهی این رود پی میبریم.
رود شور در ابتدای سفر خود، باریک بوده و هر چه بیشتر در مسیر لوت پیشروی میکند، پهنتر میشود و به عرض آن اضافه میشود. گویا تجربهی سفرهای کویری، آن را پختهتر کردهاست. در انتهای مسیر بهقدری عریض شده که هیچ عمقی در آن باقی نمیمانَد؛ انگار که از آنجا به بعد، لوت است که رود را در آغوش گرفته و از تلاش بیدریغ رود تقدیر میکند.
کسانیکه طعم سفر به بیابان لوت را چشیدهاند خوب میدانند که لوت را باید با چشمِ دل دید؛ این بیابان، دیارِ یافتنهای بسیار است و دیدنیهای آن ناتمام و بیانتهاست.
تا چند سال قبل، این رود را تنها رودِ دائمیِ بیابان لوت میگفتند؛ اما با پیدا شدن رودهای «کال لوت» و «روان رود»، برای این لقب، رقبای دیگری هم پیدا شد. یکی از مسیرهای گذر این رود، عبور از پای تپهی گندم بریانِ معروف است که به زیباییِ هرچه تمامتر دو آبشار طبیعی را رقم میزند. همانطور که از نام رودشور پیداست، یکی از بزرگترین و مهمترین ویژگیهای آن، نمکِ فراوان موجود در آن است؛ حضور این نمک، وقتی جذابتر میشود که در چالهی رود شور، آب، بازگشتی دوباره روی سطح بیابان لوت دارد و در ادامه حوضچههایی خواهد ساخت. این حوضچهها، توسط بلورهای نمکی احاطه شده که جلوهی زیبایی به رود شور داده است. این بلورهای نمکی هم یکی از جذابیتهای بازدید از رود شور است. غلظت نمک این رود در فصلهای کمآب بهاندازهایست که بلورهای نمک زیبایی در کنار رود، دیده میشود. ترکیب جاذبههای دیدنی بیابان و همراهی با تیم حرفهای کویرنوردی از کلوت، تجربهای بهیادماندنی از یک سفر خاص را برای همسفران به ارمغان میآورد.