گزارش جدید شورای جهانی سفر و گردشگری (WTTC) تأثیر ۱۰۰ میلیارد دلاری گردشگری بومی بر منافع اقتصادی و اجتماعی در سراسر جهان را نشان می‌دهد.
WTTC در اجلاس جهانی اخیر خود در پرث واقع در غرب استرالیا، گزارش «حمایت از گردشگری بومی جهانی» خود را منتشر کرد که نشان می‌دهد گردشگری بومی تا سال 2034 حدود 100 میلیارد دلار به اقتصاد جهانی کمک خواهد کرد. همچنین در عین حال باعث حفظ فرهنگ‌ها و آداب‌ورسوم بومی می‌شود و به توانمندسازی جامعه محلی کمک خواهد کرد.
در این گزارش آمده است که بیش از 1.4 میلیون بازدیدکننده بین‌المللی از استرالیا در سال 2019 درگیر تجربه‌های گردشگری بومی شدند که نسبت به سال 2010 رشد سالانه 6 درصدی را نشان می‌دهد. این شرایط برای کشورهایی که فرهنگ بومی غنی دارند، می‌تواند امیدوار کننده باشد. به‌خصوص در قاره آفریقا که آمار گردشگران بین‌المللی که گزینه سفر به کنیا را انتخاب می‌کنند در سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده است.
جولیا سیمپسون، رئیس و مدیر عامل WTTC در جریان این اجلاس جهانی گفت: گردشگری بومی تنها نشان دادن سنت‌های فرهنگی نیست، بلکه در مورد توانمندسازی جوامع، ایجاد مشاغل پایدار و ساختن آینده‌ای روشن برای اقتصاد کشورها موثر است.
وی ادامه داد: این گزارش پتانسیل عظیم گردشگری بومی را برای پیشبرد رشد اقتصادی، به ویژه در مناطق دور افتاده، با حفظ میراث فرهنگی ارزشمند نشان می‌دهد. همچنین از آنجایی‌که تقاضای جهانی برای گردشگری محلی و کسب تجارب متفاوت و ماجراجویانه همچنان در حال افزایش است، بسیار مهم است که از مشاغل بومی حمایت کنیم. بنابراین باید اطمینان حاصل کنیم که آنها به منابع و بودجه مورد نیاز برای پیشرفت دسترسی دارند و می‌توانند خدمات موثری به گردشگران ارائه دهند.
به گفته رئیس و مدیرعامل WTTC ، این گزارش نشان می‌دهد که چگونه گردشگری محلی در حفظ میراث فرهنگی بسیار مهم است. به‌عنوان مثال، سامی های اروپای شمالی برای محافظت از سنت‌های خود علائم گواهی مانند “Sámi Duodji” را توسعه داده‌اند. در عین حال، ربات ابداعی کیپی پرو به حفظ زبان‌های در خطر انقراض مانند کوکاما کمک می‌کند که تنها توسط 2000 نفر صحبت می‌شود. کشورهایی مانند استرالیا و ایالات متحده، تجارب بومی را در بازاریابی ملی گردشگری گنجانده‌اند.
امروزه کشورهای بسیاری به حوزه گردشگری بومی وارد شده‌اند و سعی کرده‌اند امکانات توریستی ویژه‌ای در مناطق سنتی و بومی خود قرار دهند. برجسته‌ترین و معروفترین مثال آن قبیله ماسایی مارا است که در سال‌های اخیر دولت کنیا سکونت‌گاه‌های محلی ویژه‌ای برای توریست‌های خارجی تدارک دیده است. همچنین با ارائه دوره‌های آموزشی موجب بهبود روابط جوامع محلی و گردشگران شده است.
منبع: www.spicenews.com.au
